Het was gelukt!! Ik was thuis bevallen van mijn prachtige zoon met mijn man aan mijn zijde. Zalig!

Hier volgt ons geboorteverhaal, omdat ik het zo geweldig vond!

24 juli 2016, half 2 ’s nachts.
Ik geloof dat het begonnen is! Ja hoor! Puffen maar! Even rustig blijven want het gaat nog wel even duren. Ohnee, weer een wee! Puffen!! Ondertussen is papa wakker… “Kan ik iets doen schatje?” Ssssshhhht,  niet praten! Ik probeer te overleven.

Ik had onmiddellijk om de twee minuten heel erg heftige weeën, onverwacht én hevig! Dit hield ik niet lang vol, dus belde ik naar Hanne. Rond half 3 kwam ze bij ons thuis aan, gelukkig. Nu gaat het beter! De weeën doen nog steeds enorm pijn, en ik krijg het maar moeilijk onder controle.
Ondertussen word het bevallingsbadje opgezet. Ik probeer m’n pittige weeën op te vangen en hoor: “schouders naar beneden, probeer je te ontspannen, en de bekende ohm ” En dacht in mezelf: “ja hoor, dat probeer ik. Maar dit doet echt wel pijn hoor”. Achteraf kan ik er om lachen!

Toen mocht ik eindelijk in het warme water! Zalig! Allerlei houdingen later zit ik op mijn knieën en hangend over de leuning van het badje! Ja, dit is het “prettigste”!
Terwijl ik het gevoel heb dat ik “dood” ga, en dit ook duidelijk heb gemaakt aan Hanne is ze Annelies uit haar bed aan het bellen! Daarna was er een knal “down under”! Mijn vliezen braken en het hoofdje volgde meteen. Ik voelde even paniek in me opkomen. Maar door Hanne haar bemoedigende rustige stem die me erdoorheen heeft geholpen was na 1 wee en goed persen Robbe daar om 4u27. Het was gelukt!! Ik was thuis bevallen van mijn prachtige zoon met mijn man aan mijn zijde. Zalig! Een beetje later was ook Annelies daar… En wat was ik trots dat ik ook aan haar m’n lieve Robbe kon laten zien..

Wat een topteam! Nog eens bedankt!