Een rustige, gezellige donderdagavond en JIJ…

Ongeveer een jaar geleden ontdekten we dat we opnieuw zwanger waren! Het stond vanaf het begin vast dat we graag terug ondersteuning kregen vanuit het Levenslicht. Bij ons dochtertje hebben we destijds gekozen voor een poliklinische bevalling. Zalig vond ik het om éindelijk na die ene dag en nacht naar huis te mogen gaan. Om op mijn gemakje in mijn eigen bed te liggen, met onze dochter dichtbij me, terwijl Annelies op de rand van mijn bed zat, zowel vragend als erkennend aanwezig. Goedbedoelde adviezen en bezorgde vragen (“Oei, ze drinkt nog onvoldoende. Ze moet zeker meer gedronken hebben om naar huis te mogen gaan” enz) maakten plaats voor een warm geloof in mijn aanvoelen als mama. Onze dochter kreeg haar hielprikje terwijl ze rustig bij mij lag te drinken. Ik twijfelde geen seconde aan de medische kennis en inschattingsvermogen van Annelies en co, dat gedeelte kon ik bij ‘de vroedvrouw’ laten. In hun aanpak stond geborgenheid en veiligheid voorop. En die aanpak werkte, zowel voor mij als voor onze dochter!

Deze keer deden we dus opnieuw beroep op het Levenslicht. Zouden we nu wel voor die thuisbevalling durven gaan? We bespraken onze vragen, wensen, twijfels en aarzelingen. En ja, we zouden voor een thuisbevalling gaan, maar we zouden vooral voor een ‘goede’ bevalling gaan, waarin ik als mama in mijn kracht kon blijven staan, gehoord en ondersteund zou worden in datgene wat ik op dat moment nodig zou hebben. Al staken er onderweg nog wel twijfels op, gevoed door mijn eigen angsten én die van anderen. Wat vreemd dat ook de omgeving vaak met zoveel angst naar een bevalling kijkt, en hoe in de ogen van anderen een bevalling op zich een ‘medisch gebeuren’ is, waarbij enkel een ziekenhuis voor de beste (medische) omstandigheden kan zorgen. Opnieuw kon Annelies me geruststellen met een degelijke professionele uitleg, meer genuanceerd als het dominante ‘medische’ verhaal en daardoor voor ons een meer ‘correct’ en ‘volledig’ verhaal. In plaats van onze keuzes te laten bepalen vanuit een angst (“Wat als…”), werd er stilgestaan bij onze noden en wensen. Er werd vooral geluisterd naar wat ik als mama belangrijk vond en nodig had om stevig in mijn eigen kracht te blijven staan. Dus als het even kon, zou die thuisbevalling vooral ‘gezellig’ worden, in een rustige, vertrouwde omgeving, in aanwezigheid van mijn partner, een vriendin en het Levenslicht.

Op die bewuste donderdagavond leek het dan ook zo ver. Het ging allemaal een pak vlotter dan verwacht, maar helemaal zoals gehoopt. Het bevallingsbad stond in de living, kaarsjes aan, sfeerlicht en een muziekje… Gezellig! Philippe hielp mee de weeën opvangen aan de rand van het bad. Samen met een vriendin waren zij mijn steun en houvast op dat moment. Ook Hanne en Laura hadden plaats genomen rond het bad. Alhoewel ze alles nauwlettend opvolgden, gaven ze mij tegelijkertijd het gevoel nauwelijks aanwezig te zijn. Ze stuurden aan, doch namen het niet over. Ze lieten de controle over het hele gebeuren bij mij als mama en spraken vooral Philippe aan als hulpbron. En ja, het was gezellig, maar het was ook serieuze ‘arbeid’ om ons kindje op de wereld te zetten! Het moment waarop ons kindje in het water voor ons drijft, was echter onbeschrijfelijk! Het feit dat ik zelf als mama mijn kindje uit het water bij mij kon nemen, was zo uniek! Samen ontdekken of we een dochtertje of zoontje kregen, was zo intiem…. Uiteraard gaat ons zoontje nooit kunnen vertellen hoe deze ervaring was voor hem, maar zo zalig relax dat hij ter wereld is gekomen en die nacht bij ons heeft geslapen, is volgens ons toch heel erg veelzeggend!

Na de pittige ‘arbeid’ heerste er een zalig, relax gevoel. Er was alle tijd en ruimte om elkaar te leren kennen, om samen in het bad te liggen, om rustig een eerste keer te drinken… . Hanne en Laura gaven ons alle rust en ruimte, schoven met de moederkoek bij aan de salontafel ;-), en volgden opnieuw helemaal ons tempo.

We genoten in de zetel nog even na van ons zoontje om daarna in bed te kruipen, met z’n drietjes.

Een oprechte dankjewel aan het Levenslicht om van deze bevalling zo’n mooie, warme herinnering te maken!

Liefs,

Veerle, Philippe, Mona en Miel