Ties

In 2016 ben ik bevallen van ons eerste zoontje, Matz. Deze bevalling werd ingeleid o.w.v. hoge bloeddruk en was voor mij geen positieve ervaring. Ik heb altijd gezegd dat ik ooit thuis zou willen bevallen, dus op 20 weken beslisten Geert en ik, redelijk plots, om deze keer thuis te bevallen. Mijn droombevalling is thuis bevallen onder water en mijn kindje lang bij mij kunnen houden. Matz is direct weggenomen en dat heeft toch een enorme impact op mij gehad achteraf gezien.

Na 9 maanden, die sneller voorbij gingen dan bij Matz, is het eindelijk zover! De uitgerekende datum, zaterdag 17 augustus. En er gebeurt… NIKS… Dus wachten we nog maar verder af. Op maandag 19 augustus zit de baby ´s morgens bij de controle nog redelijk hoog, maar na een onverwachte 100 meter spurt achter Matz (hij was er vandoor gegaan met zijn fietsje), is de baby ’s avonds goed gezakt. Met de nodige spierpijn als gevolg.

Woensdag 21 augustus rond 3u word ik wakker omdat ik moet plassen, niet abnormaal voor mij. De baby is ook weer dikke konten aan het maken, maar deze keer zijn ze wel heel vervelend en na de derde keer beslis ik om naar beneden te gaan en een warm pittenkussen tegen mijn buik te houden. Hierdoor wordt het precies alleen maar feller. Dan komt Geert beneden kijken en zeg ik dat ik denk dat de weeën begonnen zijn en dat ik een warme douche ga nemen om te kijken of ze weg gaan. Ik ben er nog altijd van overtuigd dat het voorweeën zijn. Ook in de douche worden de weeën feller en we beslissen om levenslicht te bellen. Even later is Lorijn hier. Geert begint met het bad op te zetten in de gang. En mijn weeën worden feller en volgen sneller op elkaar. Ik kan tijdens een wee ook niet op mijn benen blijven staan en ga telkens op mijn knieën zitten omdat ik precies mijn eigen gewicht niet kan dragen. Pfff zo vermoeiend en ik denk bij mezelf: nu kan ik hier niet meer weg, ik ga thuis bevallen, ik kan niet meer in een auto kruipen. Ik heb ook bij mezelf gedacht: dommerik! Had toch gewoon voor het ziekenhuis gekozen, dan was het nu lekker chill en voelde je niks!

Eenmaal het bad klaar was, ben ik er zo snel mogelijk in gekropen. Dit was wat ik nodig had! Ik kon hier goed in ontspannen tussen de weeën door. Ik stelde enorm veel vragen aan Lorijn en zij beantwoordde deze steeds geduldig. Geert ondersteunt mij waar kan en wijkt niet van mijn zij. Ook al kan/mag hij weinig doen bij mij, ik heb hem echt wel nodig bij mij. Uiteindelijk werd ook Hanne gebeld. Geleidelijk aan kreeg ik persdrang, terwijl dit bij Matz heel plots aanwezig was.

Ondertussen was Matz ook wakker geworden. Die had tot nu rustig liggen slapen in zijn bed. Hij heeft mij nog rustig in bad zien zitten en is toen meegegaan met de buurvrouw. En even later was onze tweede kleine man er, Ties. Ik heb hem zelf uit het water genomen en heb nog lang met hem op mijn borst liggen nagenieten.

Dit was voor mij echt een droombevalling. De dag zelf was ik er echt nog niet goed van dat ik dit had gedaan en doorstaan. Maar de volgende dag was ik super trots op mezelf en zou ik deze keuze weer opnieuw maken want deze ervaring was onbeschrijfelijk. Ook naderhand rustig thuis met mijn gezinnetje genieten van alles, zalig! Dikke merci levenslicht jullie hebben mij super bijgestaan en gesteund. Ook zonder jullie had ik dit niet gekund!