2 maart 2020: een positieve zwangerschapstest. We waren superblij, een 4e kindje erbij! Een droom die uitkomt. Ik hoor het me nog zeggen: De laatste zwangerschap, wat ga ik van alles dubbel en dik genieten. Ik wil elk detail bewust meemaken en inprenten in mijn herinneringen. Maar Corona dacht daar anders over: alleen naar de echo’s, geen zwangerschapsyoga of -zwemmen. Beperkt contact met mijn vriendinnen en familie. Opeens 3 kindjes voltijds in huis & een papa die gewoon verder werkt.
12 november was mijn uitgerekende datum. Stilletjesaan werden de maatregelen weer wat versoepeld. Ik had een voorgevoel dat ik in een 2e lockdown zou bevallen.
Op 36 weken kreeg ik ook nog eens te horen dat mijn GBS wisser positief was. Ik dacht: Lap, daar gaat mijn thuisbevalling. Na een heel goed gesprek met mijn vroedvrouwen en verhalen van andere moeders die toch thuis bevallen zijn ondanks deze bacterie, hebben mijn man en ik besloten om toch 100% voor een thuisbevalling te gaan. Ik heb er nog geen seconde spijt van gehad!
Bij onze 3 andere kindjes ben ik telkens overtijd gegaan dus vroeger bevallen kwam niet eens tersprake. Ondertussen werd de herfstvakantie verlengd tot 16 November, dus we dachten dat gaat randje/kantje worden.
38w 4d oftewel eerste dag van de tweede lockdown. Die zondag had ik in de dag 2x wat slijm/ bloed (slijmprop) verloren. Ik hoor Hanne nog zeggen ‘dat wilt niet zeggen dat je vandaag of morgen bevalt’. Om 21u lagen de kindjes al even in bed en besloot ik om ook al te gaan slapen. Rond 22u30 is zijn mijn vliezen gebroken. Ik belde super enthousiast naar Hanne, het was zover! Ik had zoveel zin in de bevalling, ik was er meer dan klaar voor. De weeën bleven weg en de vroedvrouw stelde voor om nog wat te rusten.
Echter waren we allebei te wakker: muziek en bevallingsbad werden opgezet, kaarsjes werden aangestoken en alles stond op z`n plaats.
Rond 23u30 begonnen de weeën. Om half 2 volgden mijn weeën elkaar zo op dat we besloten om Hanne te laten komen. Omwille van de GBS- bacterie werd alles extra goed gecontroleerd maar inwendige controle vermeden. Toch werd ik nieuwsgierig naar de centimeters en vroeg ik Hanne om toch een keer te onderzoeken. Ze vertelde dat ze dat niet direct nodig vond omdat ze wel wist hoe ver ik stond, maar ik wou het toch graag voor de zekerheid weten: volledige ontsluiting, baby goed gezakt. Ik werd er zo blij van! Ik keek zo uit naar de ontmoeting met ons kleinste wonder.
Annelies werd gebeld en wij mochten gelukkig ook ons fotografe opbellen. Ze kwamen net op tijd. Ons warmwater was opeens op en kookpotten werden op het vuur gezet. We kregen het bad net voldoende gevuld. Opeens meldden de persweeën zich en werd ik in bad geholpen. Toen ging het zo snel. 2-3 x persen en daar was ze dan: Sophia, onderwater geboren.
Wat een zalig gevoel, haar lekker knuffelen en kunnen vasthouden. Ik zat op een roze wolk. Onze andere kindjes waren nog heerlijk in dromenland, wat een perfecte timing. De nazorg werd weer perfect uitgevoerd en we konden weer even gaan slapen. ‘S morgens was het een heerlijke ontmoetig met kleine zus. Wat waren de broers en grote zus trots. Ons gezin is compleet. We zijn zó blij dat ik weer thuis kon bevallen.
En dat met zo’n top- vroedvrouwen die we ondertussen al enkele jaren kennen.
Ondanks de corona genieten we van elk moment met Sophia en alle rust dat het met zich mee brengt ♡
