Tijdens mijn eerste gesprek was ik aangenaam verrast door de gemoedelijke en ontspannen sfeer

Mijn derde zwangerschap was het al, maar deze keer zou ik het anders aanpakken! Ik wilde zo weinig mogelijk stress hebben en de kans op platliggen verkleinen. Om dit te bekomen was ik op zoek naar zwangerschapsyoga en zo een cursus vond ik bij ‘Vroedvrouwenteam levenslicht’. De zwangerschapsyoga bood rust en ontspanning en zorgde er voor dat ik kon blijven functioneren! Door de zwangerschapsyoga leerde ik ontspannen, maar ook hoe op pijn te reageren en kwam het meer in me op om deze bevalling ook anders aan te pakken. Voor een thuisbevalling was mijn man niet te vinden, maar een eigen vroedvrouw mee in de verloskamer kon wel voor hem en zo heb ik een afspraak gemaakt bij ‘Vroedvrouwenteam levenslicht’ om me te laten begeleiden.

Tijdens mijn eerste gesprek was ik aangenaam verrast door de gemoedelijke en ontspannen sfeer. Ik voelde me meteen op mijn gemak. Er werd de tijd genomen om te luisteren . Er werd naar het hartje geluisterd en de ligging van de baby werd bepaald. Er volgenden nog een aantal gesprekken. Samen werd ook een geboorteplan opgemaakt – zelf positie kiezen om te bevallen, geen knip, geen epidurale, … .

De uitgerekende datum kwam steeds dichterbij en de voorweeën werden frequenter. Daar ik in het ziekenhuis zou bevallen en ik over de uitgerekende datum ging, moest ik ook nog eens op controle bij de vroedvrouw in het ziekenhuis. Omdat ik echt niet meer te lang wilde wachten op mijn derde kindje werd gekeken hoe ver ik na al die voorweeën reeds stond. Volgens de vroedvrouw zou het niet lang meer duren en gelijk had ze! Die avond had ik weer wat last, gewoon af een toe een krampje. Ik dacht dat dit nog wel een uitloper was van het onderzoekje bij de vroedvrouw en dat het wel weer zou wegebben. Mijn man heb ik nog naar de voetbal laten vertrekken. Een half uur na zijn vertrek, heb ik hem toch maar weer gebeld en gevraagd om terug te keren. De krampjes werden frequenter, dus toch voorweeën (?), en er waren hier nog twee actieve pagadderkes die naar bed moesten.

De kindjes lagen in bed, de man was thuis en voor ik de douche in sprong (om te kijken of de weeën nu echt wel zouden doorzetten) contacteerde ik Hanne om te melden dat het misschien begonnen was. Een half uurtje later contacteerde ik haar weer om te zeggen dat het effectief begonnen was. Omdat ik bang was dat de bevalling te snel zou gaan (en Hanne er nog niet zou zijn en we niet naar het ziekenhuis zouden kunnen), bleef ik mooi op de zetel wachten. Dit hielp wat de frequentie van de weeën betrof. Toen Hanne er was, kon ik terug rondwandelen. Hierdoor kwamen de weeën zeer frequent en ging het heel snel. Een uurtje later zijn we naar het ziekenhuis vertrokken om er toch zeker op tijd te zijn!

In het ziekenhuis bleven de weeën even uit omdat ik toch terug moest wennen aan de nieuwe omgeving, de vroedvrouw van het ziekenhuis en even aan de monitor moest hangen. Toch anders dan thuis rondwandelen! Tijdens de monitoring was te zien dat ons kleintje het heel goed deed en gaf de vroedvrouw van het ziekenhuis me de ruimte en vrijheid. Hanne heeft verder de vroedvrouw op de hoogte gehouden zodat ik terug helemaal kon ontspannen: mijn man die rustig bij me zat en Hanne! Na twee uur rondwandelen en de minder hevige weeën opvangen, kwam de arbeid echt op gang. Eerst heb ik staand deze weeën opgevangen, maar dit werd te vermoeiend waardoor ik de arbeid verder gezet heb op handen en knieën op het ziekenhuisbed. De tips van bij de zwangerschapsyoga en de begeleiding van Hanne – op het juiste moment ‘onderrug massage’, een verkoelend washandje, de verbale aanmoedigingen, mee ademhalen – hebben me over de streep kunnen trekken om deze bevalling zonder epidurale verdoving te doen, want het was toch even pittig

(van 6cm naar geboorte op 24 minuten!). Het vooropgestelde geboorteplan kon (mede door de ongecompliceerde bevalling) tot grote vreugde gevolgd worden.

Met de bevalling van Juliette heb ik een hele mooie ervaring beleefd waar ik met veel trost en fierheid naar terugkijk. Hanne is nog een hele tijd in de verloskamer gebleven en hielp ook bij het voor het eerst aanleggen.

De bevalling was zo vlot verlopen dat ik me al na enkele uren na de bevalling fit voelde! De dag na Juliette haar geboorte ben ik dan ook naar huis gegaan. Ik wilde bij mijn andere kindjes zijn en lekker met het gezin genieten en ik wilde graag terug Hanne of Laura aan mijn zijde! De begeleiding na de bevalling gaf me steeds een positief gevoel. De vroedvrouwen van vroedvrouwenteam Levenslicht namen de tijd om op vragen te antwoorden (ook al is Juliette mijn derde kindje) en te kijken naar wat moeder en kind nog nodig hadden op dat moment. Verder heb ik ook telefonisch contact genomen als ik ongerust was of een vraag had.

Dank jullie wel voor de mooie herinnering die ik mijn leven lang mag koesteren!